لو كنتُ بهائيا
د: طارق حجي
لو كنتُ بهائيا: لأخبرت العالم بالمخطط المنهجي للقضاء على البهائية والبهائيين في مصر
لو
كنتُ بهائيا: لأعلمت العظماء والمفكرين في العالم بالحفاوة والتعظيم
والتبجيل الذي قابل به أمثالهم عبد البهاء عند قدومه إلى مصر في أوائل
القرن العشرين. ثم ازدراء وتكفير دعاة العظمة والفكر اليوم في مصر للبهائية
والبهائيين. أافتقدت مصر الفكر أم هجرها المفكرون؟
لو
كنتُ بهائيا: لحكّمت أهل العدل في العالم في شأن الأزهر الشريف لأقول
لعلمائه المحترمين كيف تحكمون أن البهائية ليست دين بعد الذي حكمت المحكمة
الشرعية العليا في ببا/سوهاج في 1925 بأن: “البهائية دين مستقل”.
لو
كنتُ بهائيا: لحكّمت أهل العدل في العالم في شأن الأزهر الشريف الذي ضاقت
به المساجد والجوامع ومدارس الكتاب التي لا حصر لها في مصر فانتزع مبنى
مركز البهائيين الوحيد لاستعماله مدرسة لتعليم القرآن الكريم.
لو
كنتُ بهائيا: لحكّمت أهل العدل في العالم في شأن سجن 92 بهائيا وبهائية
يتراوح أعمارهم بين 2 و80 سنة اعتقلوا ونقلوا إلى طنطا من جميع أنحاء قطر
مصر، ثم في نشر أفظع الأكاذيب والاتهامات الباطلة في الجرائد عنهم لا لشيء
سوى أنّهم بهائيون!
لو
كنتُ بهائيا: لحكّمت أهل العدل في العالم في شأن اعتقال البهائيين رجالا
ونساء، ومن مدن وقرى مصر شمالا وجنوبا، في أعداد مختلفة، وحبسهم رهن
التحقيق الأسابيع والأشهر، لا لشيء سوى أنهم بهائيون.
لو
كنت بهائيا: لنشرت بين فناني الشرق والغرب أن من أعظم فناني مصر والشرق،
حسين بيكار(البهائي)، اقتيد من بيته وأودع الحبس أياما تحت التحقيق فقط
لأنه بهائي.
لوكنتُ
بهائيا: لنشرت بين فناني الشرق والغرب أن من أعظم فناني مصر والشرق، حسين
بيكار، مات وهو يناهز التسعين دون بطاقة شخصية لرفض السلطة في مصر كتابة
بهائي في خانة الدين.
لو
كنتُ بهائيا: لتوجهت للمنظمات الحقوقية والغير حكومية في العالم لأقول
لهم: يا ناس! هل يُعقل أن البطاقات الشخصية في مصر القرن الواحد والعشرين
تحمل خانة فرضية للدين؟
لو
كنتُ بهائيا: لتوجهت للمنظمات الحقوقية والغير حكومية في العالم لأقول
لهم: يا ناس! هل يُعقل أن البطاقات الشخصية في مصر القرن الواحد والعشرين
تفرض كتابة واحد من ثلاثة أديان فقط بصرف النظر عن إرادة الشخص أو دينه؟
لو
كنتُ بهائيا: لأبلغت العالم والمنظمات الحقوقية والغير حكومية أن الأبناء
البهائيين والبنات البهائيات يحصلون على بطاقات شخصية بها (-) في خانة
الدين، في حين أن آباءهم وأمهاتهم لا يحصلون على بطاقات شخصية: لماذا؟ لأن
الدّولة لا تعترف بالزواج البهائي! تعالوا تعالوا يا أهل الإنصاف وشاهدوا
معي عظمة الدقة والتصرف في تطبيق القوانين!
لو
كنتُ بهائيا: لأخبرت وزراء التعليم في بلدان العالم أن وزير التعليم
المصري لن يقبل الأطفال – إي نعم الأطفال – البهائيين بالمدارس الحكومية
لأنهم بهائيون.
لو كنتُ بهائيا: لأخبرت العالم أن الدستور المصري الأخير أعدّ لإلغاء الأقلية البهائية في مصر.
لو كنتُ بهائيا: لأخبرت العالم أن حرق ديار البهائيين في مصر عادي لا يحتاج إلى تحقيق ولا تفسير.
لو
كنتُ بهائيا: لأخبرت العالم والمنظمات الحقوقية والغير حكومية وهيئات
الصحافة والإعلام أن الحض على قتل البهائيين علنا في التلفزيون وفي خطب
المسئولين عادي لا يحتاج إلى مراجعة ولا حساب.
ومع كل ذلك:
لو
كنتُ بهائيا: لتوجهت إلى المسئولين في مصر وقلت لهم أنني مخلص لبلدي ومحب
لبلدي وأسعى لنجاح بلدي وأدعو إلى أخوة أهل بلدي وأطفال جاري مثل أطفالي
دون أن أسأل عن دين أو عقيدة. ياليت تسلك حكومة بلدي نفس هذا النهج!
برگرفته :
http://www.bahai-egypt.org/2013/01/if-i-were-bahai-by-tarek-heggy.html
If I were Bahá’í: I would have brought to the attention of all the
great personalities and the intellectuals of the world the respect and
regard with which their peers in Egypt received ‘Abdu’l-Bahá (Son of
Bahá’u’lláh) during His visit to this country in the early 20th.
Century, and with what filth and disregard today's pretentious
personalities and false intellectuals of Egypt smear the fair name of
Bahá’í and the Bahá’ís.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Justice in the world on the subject of the Al-Azhar Establishment and say to its honourable Ulamá: How could you decide today that Bahá’í is not a religion when the Superior Shar'ia Tribunal of Beba/Souhag ruled in 1925 that "Bahá’í is an independent religion."
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Justice in the world on the subject of the Al-Azhar Establishment which with all the mosques, mesdjids and kettab schools at their disposal in Egypt, have found it necessary to disown the Bahá’í Community of their main Centre building to use it for a Qur’ánic school.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Justice in the world on the subject of the imprisonment of some 92 Bahá’ís--men and women--aged between 2 and 80 years. They were arrested between midnight and dawn from all over Egypt and transferred to jail in Tanta; then falsely accused of treason, misconduct and espionage, far and wide in the media, for no other reason than because they are Bahá’í.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Justice in the world on the frequent arrest of Bahá’ís, men and women, their incarceration in jail for days, weeks or months for interrogation. The courts have never found them guilty of neither crime nor fault, but they were Bahá’í.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Art in the west and in the east, to the case of one of the greatest and most admired artists of Egypt, Hussein Bikar, who was arrested in his home and driven to jail with other renowned Bahá’ís for days of interrogation regarding his and their Bahá’í Faith.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Art in the west and in the east, and would say to them: Hussein Bikar, one of the greatest and most admired Artists of Egypt had no Identity card at his death at almost 90 years of age. The Egyptian Authorities refused to issue one with "Bahá’í" mentioned in the space for religion.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the world Organizations of Law and Justice and of Human Rights, government and non-government alike, and said to them: imagine that in Egypt of the 21st. Century, individual Identity Cards have to include the binding indication of the religion of the individual?
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the world Organizations of Law and Justice and of Human Rights, government and non-government alike, and said to them: imagine that in Egypt of the 21st. Century, individual Identity Cards must include the binding indication of one of only three religions notwithstanding the individual's wish or faith?
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the world Organizations of Law and Justice and of Human Rights, government and non-government alike, and said to them: in Egypt of the 21st. Century, the sons and daughters of Bahá’ís are issued individual Identity Cards with a dash (--) for religion while their parents are refused identity cards: WHY? Because the Egyptian State does not recognize Bahá’í marriage! O people of the world: come and take stock of administrative excellence!
If I were Bahá’í: I would have taken for witness all the Ministers of Education of the world and informed them that: the Minister of Education of Egypt has declared that he will refuse admittance of children--yes children of Bahá’ís to the government schools because the children are Bahá’í!
If I were Bahá’í: I would have informed the world that the new Egyptian Constitution contains the necessary elements for the elimination of the Bahá’í minority in Egypt.
If I were Bahá’í: I would have informed the world that burning the homes of Bahá’ís takes place with impunity in Egypt.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the world Organizations of Mass Media, of Law and Justice and of Human Rights, government and non-government alike, and informed them that in Egypt, inciting to kill Bahá’ís, through TV and speeches is normal and is done with impunity!
In spite of all this:
If I were Bahá’í: I would have said to those in authority in Egypt: I am loyal to my country, I love my country, I strive for the success and progress of my country and I consider the children of my neighbors as my children without consideration of religion or creed. How wonderful would Egypt be were you, who are in authority, to follow in this same path.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Justice in the world on the subject of the Al-Azhar Establishment and say to its honourable Ulamá: How could you decide today that Bahá’í is not a religion when the Superior Shar'ia Tribunal of Beba/Souhag ruled in 1925 that "Bahá’í is an independent religion."
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Justice in the world on the subject of the Al-Azhar Establishment which with all the mosques, mesdjids and kettab schools at their disposal in Egypt, have found it necessary to disown the Bahá’í Community of their main Centre building to use it for a Qur’ánic school.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Justice in the world on the subject of the imprisonment of some 92 Bahá’ís--men and women--aged between 2 and 80 years. They were arrested between midnight and dawn from all over Egypt and transferred to jail in Tanta; then falsely accused of treason, misconduct and espionage, far and wide in the media, for no other reason than because they are Bahá’í.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Justice in the world on the frequent arrest of Bahá’ís, men and women, their incarceration in jail for days, weeks or months for interrogation. The courts have never found them guilty of neither crime nor fault, but they were Bahá’í.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Art in the west and in the east, to the case of one of the greatest and most admired artists of Egypt, Hussein Bikar, who was arrested in his home and driven to jail with other renowned Bahá’ís for days of interrogation regarding his and their Bahá’í Faith.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the concourse of Art in the west and in the east, and would say to them: Hussein Bikar, one of the greatest and most admired Artists of Egypt had no Identity card at his death at almost 90 years of age. The Egyptian Authorities refused to issue one with "Bahá’í" mentioned in the space for religion.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the world Organizations of Law and Justice and of Human Rights, government and non-government alike, and said to them: imagine that in Egypt of the 21st. Century, individual Identity Cards have to include the binding indication of the religion of the individual?
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the world Organizations of Law and Justice and of Human Rights, government and non-government alike, and said to them: imagine that in Egypt of the 21st. Century, individual Identity Cards must include the binding indication of one of only three religions notwithstanding the individual's wish or faith?
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the world Organizations of Law and Justice and of Human Rights, government and non-government alike, and said to them: in Egypt of the 21st. Century, the sons and daughters of Bahá’ís are issued individual Identity Cards with a dash (--) for religion while their parents are refused identity cards: WHY? Because the Egyptian State does not recognize Bahá’í marriage! O people of the world: come and take stock of administrative excellence!
If I were Bahá’í: I would have taken for witness all the Ministers of Education of the world and informed them that: the Minister of Education of Egypt has declared that he will refuse admittance of children--yes children of Bahá’ís to the government schools because the children are Bahá’í!
If I were Bahá’í: I would have informed the world that the new Egyptian Constitution contains the necessary elements for the elimination of the Bahá’í minority in Egypt.
If I were Bahá’í: I would have informed the world that burning the homes of Bahá’ís takes place with impunity in Egypt.
If I were Bahá’í: I would have taken for witness the world Organizations of Mass Media, of Law and Justice and of Human Rights, government and non-government alike, and informed them that in Egypt, inciting to kill Bahá’ís, through TV and speeches is normal and is done with impunity!
In spite of all this:
If I were Bahá’í: I would have said to those in authority in Egypt: I am loyal to my country, I love my country, I strive for the success and progress of my country and I consider the children of my neighbors as my children without consideration of religion or creed. How wonderful would Egypt be were you, who are in authority, to follow in this same path.
اگر
بهائی بودم، نظر جمیع شخصیتها و اندیشمندان جهان را به احترام و تکریمی
جلب میکردم که همتایان آنها در مصر در استقبال از عبدالبهاء (پسر
بهاءالله) در طیّ سفرش به مصر در اوایل قرن بیستم به معرض شهود گذاشتند و
توجّه آنها را به شخصیتهای متظاهر و اندیشمندان دروغین مصر معطوف میداشتم
که نام نیک امر بهائی و بهائیان را به چه پلیدی و زشتی لکّهدار میکنند.
اگر
بهائی بودم، هواداران عدالت و انصاف در عالم را در خصوص متنفّذین و صاحبان
قدرت الأزهر به شهادت میگرفتم و به علمای محترمش میگفتم: چگونه
میتوانید امروز به این نتیجه برسید که امر بهائی دین نیست در صورتی که
محکمۀ شرعی علیا در ببا، سوهاج، در سال 1925 حکم کرد که "البهائیة دینٌ
مستقلّ"؟
اگر
بهائی بودم، هواداران عدالت در جهان را در مورد متنفّذین و صاحبان قدرت
الازهر به شهادت میگرفتم که با تمامی مساجد، دانشگاهها و مدارس مکتبی که
در اختیار دارند، لازم دانستهاند که جامعۀ بهائی را از ساختمان اصلی مرکزی
خود سلب مالکیت کرده آن را برای مدرسۀ قرآنی مورد استفاده قرار دهند.
اگر
بهائی بودم، هواداران عدل و انصاف در سراسر جهان را در خصوص زندانی شدن
حدود 92 بهائی، اعم از زن و مرد، بین دو و هشتاد ساله، به شهادت میطلبیدم. آنها
را، صرفاً به دلیل بهائی بودن، در نیمه شب و بامداد در سراسر مصر بازداشت و
به زندانی در طنطا منتقل کردند و سپس، به نحوی گسترده در رسانهها، به
دروغ آنها را به خیانت، فسق، تخلّف و جاسوسی متّهم نمودند.
اگر
بهائی بودم، هواداران عدالت و انصاف را در سراسر جهان در مورد بازداشت
مکرّر بهائیان، اعم از زن و مرد، و زندانی کردن آنها در محبس به مدّت چند
روز، یا هفته، یا ماه برای استنطاق، به شهادت میطلبیدم. دادگاهها هرگز آنها را در ارتکاب جُرم و جنایت متخلّف و گناهکار نیافتند، امّا آنها را بهائی یافتند.
اگر
بهائی بودم، اهل هنر در غرب و شرق را در قضیۀ یکی از بزرگترین و
ممدوحترین هنرمندان مصر، حسین بیکار، به شهادت فرا میخواندم؛ هنرمندی که
همراه با سایر بهائیان سرشناس در منزلش دستگیر شده چندین روز به زندان
افتاد تا دربارۀ دین و عقیدۀ خود که امر بهائی است تحت استنطاق قرار گیرند.
اگر
بهائی بودم، اهل هنر در شرق و غرب را گواه میگرفتم و به آنها میگفتم:
حسین بیکار، یکی از بزرگترین و ممدوحترین هنرمندان مصر در هنگام وفاتش در
سنّ قریب به نود سالگی دارای کارت هویت نبود. مقامات مصری از صدور کارتی که در قسمت دین کلمۀ "بهائی" قید شده باشد امتناع کردند.
اگر
بهائی بودم، سازمانهای حقوقی و عدالت و حقوق بشر، اعم از دولتی و
غیردولتی، را به شهادت فرا میخواندم و به آنها میگفتم: آیا میتوانید در
نظر مجسّم کنید که در مصر قرن بیست و یکم، کارت هویت فردی باید دارای اشارۀ
الزامآوری به دیانت فرد باشد؟
اگر
بهائی بودم، سازمانهای حقوقی و عدالت و حقوق بشر، اعم از دولتی و
غیردولتی، را به شهادت فرا میخواندم و به آنها میگفتم: آیا میتوانید
تصوّر و تجسّم نمایید که در مصر قرن بیست و یکم ذکر یکی از تنها سه دیانت
در کارت هویت، علیرغم میل یا عقیدۀ فرد، الزامی باشد؟
اگر
بهائی بودم، سازمانهای حقوقی و عدالت و حقوق بشر، اعم از دولتی و
غیردولتی، را به شهادت فرا میخواندم و به آنها میگفتم: در مصر قرن بیست و
یکم، برای دختران و پسران بهائی کارت هویت فردی صادر میشود که در قسمت
دین "---" میگذارند امّا از صدور کارت برای والدین آنها خودداری میکنند. چرا؟
زیرا دولت مصر ازدواج بهائی را به رسمیت نمیشناسد! ای اهل عالم، ای اهل
انصاف، بیایید، بیایید و برتری و مزیت قوانین اداری را مورد مداقّه قرار
دهید!
اگر
بهائی بودم، کلّیه وزرای آموزش و پرورش سراسر عالم را به شهادت میطلبیدم و
آنها را آگاه میکردم که، وزیر معارف و تعلیمات مصر اعلام کرده که از
پذیرش اطفال – بلی، اطفال بهائی – در مدارس دولتی امتناع خواهد کرد زیرا
این کودکان بهائی هستند!
اگر بهائی بودم، اهل عالم را مطّلع میساختم که قانون اساسی مصر از عناصر لازم برای حذف اقلّیت بهائی در مصر برخوردار است.
اگر بهائی بودم به اهل عالم میگفتم که طعمۀ حریق ساختن خانههای بهائیان در مصر با مصونیت از مجازات صورت میگیرد.
اگر
بهائی بودم، جمیع سازمانهای جهانی رسانۀ گروهی، حقوقی، دادگستری و حقوق
بشری، اعم از دولتی و غیردولتی، را به شهادت میطلبیدم و آنها را آگاهی
میبخشیدم که در مصر، تحریک به قتل بهائیان با ایراد سخنرانیها و
بیانیهها در تلویزیون امری عادّی است و مجازاتی به آن تعلّق نمیگیرد!
با این همه:
اگر
بهائی بودم به مقامات مسئول مصری میگفتم، من به کشورم وفادارم؛ به کشورم
عشق میورزم؛ برای موفّقیت و ترقّی کشورم میکوشم و کودکان همسایه را، بدون
در نظر گرفتن دین یا آئین، همچون فرزندان خودم تلقّی میکنم. اگر
شما نیز، که بر مسند قدرت جالسید، همین شیوه را در پیش میگرفتید و در
همین سبیل قدم میگذاشتید، مصر چه جای عالی و چه کشور شگفتانگیزی میشد.
برگرفته از :
http://www.newnegah.org/articles/2013-01-26-15-50-32
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر