اینجا ایران است

نگارش: یکتا ب.

۲۰ شهريور ۱۳۸۷

اینجا ایران است

آسمان آفتابی ست

موج دریا آرام

بر سر هر قلّه پرچمی پر اکرام

می گویند : اینجا ایر ان است ، مهد دلیران است

پشت آن پنجره ها بوی اشک می آید

کودکی میگرید

آسمان ابری شد

موج دریا غرّان

قلّه هامان ویران

پرچمی بی عنوان

می گویند : اینجا ایران بود ، مهد دلیران بود

گرگ شب بیدار است

چشمها را باید بست

در پس این زندان ، جرم من ایمان است

من بهایی هستم

یادت آمد ایران ؟

من همان قدّوسم ، یا مونای عاشق سیم دار می بوسم

نام تو ایران بود ؟

نام من داوودی ست ، تو مرا دزدیدی

همسر من نگران ، تو به او خندیدی

یادت آمد ایران ؟

خانه ام را سوختی

بدتر از آن دل را میل من تحصیل بود ، تا تو را بازسازم

تو فریبم دادی ، تو مرا از این راه یا همان دانشگاه با قساوت راندی

یادت آمد ایران ؟

یادم آمد ایران ، پیش دوستان بودم در کلاس درسم

من دبستان بودم ، با دروغ و نیرنگ تو مرا ترساندی

اشک من را دیدی ، تو به من خندیدی ، دلت آمد ایران ؟

دل من تابان است

حبّ من ارزان است

خدمت انسان است

جرم من ایمان است

یادت آمد ایران ؟

تو مرا سوزاندی

من تو را می سازم

دل به تو می بازم

با تمام اوصاف ، من به تو خواهم گفت :

تو همان ایرانی

آسمانت صاف است

موج عشقت دل بر

قلّه ات مهر گستر

پرچمت جان پرور

یادت آمد ایران ؟

اینجا ایران است مهد دلیران است

برگرفته از :
http://www.noghtenazar2.info/content/view/587/9/