نامه به آقای علی اصغر حاج سید جوادی !
مهرداد وجدانی :
آقای علی اصغر حاج سیدجوادی ،بدون شک دفاع از مظلومان و تلاش در راه رسیدن به آزادی و حقوق بشر به خصوص برای آنان که از حقوق انسانی خود محرومند دلالت بر سجایای اخلاقی و بی باکی شما در دفاع از حق و حقیقت دارد . شما به عنوان یک روشنفکر (سکولار؟) متعهد مورد شناخت و احترام همگانید . بی شک شما آگاه و داننده همه آنچه که حداقل در این سه دهه در کشور عزیزمان ایران روی داده هستید . منطقا آگاهی شما باید نسبت به رویدادهای داخل ایران خیلی بیشتر از آگاهی تان از آنچه در غزه می گذرد باشد ، و همینطور حساسیت تان . آقای حاج سید جوادی ! شما از آنچه که در این دوره سی ساله بر بهائیان ایران گذشته آگاهی دارید ؟ به اعتبار روشنفکریتان نمی توانید از رویدادهای پیرامونتان اظهار بی خبری بفرمائید . بنابراین با دانستن همه رویدادها ، در برابر همه ظلم و ستمی که بر هم میهنان بهائیتان رفته ، چه گفته اید و چه نوشته اید ؟ آیا شما به عنوان یک روشنفکر و دانشگاهی هیچ خبر شدید که سی سال است جوانان بهائی از ورود به دانشگاهها محرومند ؟ در این مورد چه کردید و چه گفتید ؟ حداقل با "لکنت زبان" شکوه ای کردید ؟ من شکی ندارم که از همه آنچه که بر هم میهنان بهائیتان رفته اگاهی دارید . آیا حداقل یک بار و حد اقل با "لکنت زبان" از آنها داد خواهی و تظلمی کردید ؟ و یا در "توطئه سکوت" ۱۶۰ ساله علیه بهائیان بی گناه شریک شدید ؟ من می گویم بهائیان بی گناه ، اگر شما به عنوان یک روشنفکر می دانید بهائیان گناهکاراند ، کدام است مدرک و سند گناهکاری آنان ؟ و اگر جنابعالی مثل من می دانید که بهائیان بی گناهند و وفادار و عاشق سرزمین مقدس ایران ، چرا تا کنون در دفاع از ایشان حتی کلمه ای نگفته و ننوشته اید ؟ چرا ؟ نگران پرداخت هزینه های سیاسی این دفاع بوده اید ؟ آیا شما از آن دسته روشنفکرانید که هنوز دچار "تابو" بهائی هستید ؟ آقای حاج سید جوادی عزیز ! اگر شما در جائی از حقوق بهائیان ایران دفاعی کرده اید ، لطف بفرمائید ، اولا گلایه های هموطن نا چیز خود را ببخشید و ثانیا به من آدرس بدهید که با قدر دانی قبلی به خواندن آن بپردازم .می دانم که می دانید که ارزشها وقتی ارزش اند که جهانشمول باشند ، یعنی فراگیر و عمومی به دور از همه تعصبات نژادی ، ملی ، قومی ، جنسی ، مذهبی ، طبقاتی ، و "قبیله ای" . انسانی که از حقوق بشر تجلیل و تقدیس می کند و از درد و رنج برادران فلسطینی گریان است ، درس شرافت و بزرگی را به همنوعان خود می آموزد . آنکه از حقوق برادران فلسطینی سخن می گوید و از رنجهای آنان مرثیه خوانی می کند ولی از کنار درد و رنج ۱۶۰ ساله برادران و هم میهنان بهائی خود بی تفاوت رد می شود ، در پنهان کردن دم خروس ناکام ست ؛ دم خروسی که صفحات تاریخ ما را رنگین و ننگین ساخته است !
با تقدیم احترامات فائقه
دفاعیه آقای حاج سید جوادی از برادران و خواهران رنجدیده فلسطینی :
http://www.asre-nou.net/php/view.php?objnr=1681
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر